از منظر دیگر فضای اقتصادی با توجه به اثرگذاری انتخابات بر این فضا، کلیه شاخص کلان اقتصادی را تحت تاثیر قرار می دهد این تحول با توجه به میزان مشارکت مردم می تواند در جهت پیشرفت یا پسرفت کشور صورت پذیرد . انتخابات مجال و فرصتی است که مردم از طریق حضور و مشارکت در آن خود را در مدیریت آینده کشور سهیم بدانند .

انتخاب کردن و قدرت انتخاب داشتن، حقی است که در نظام های مردمسالار جاری می شود و خوشبختانه مردم سرزمین ایران اسلامی نیز از این موهبت برخوردارند. در واقع با پیروزی انقلاب اسلامی که نشات گرفته از شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی بود مردم از حق انتخاب برخوردار شدند.

اکنون که در آستانه یکی از بزرگ ترین رویدادهای انتخاباتی کشورمان قرار داریم در حال رقم زدن آینده ای هستیم که ابزار آن در دست ما قرار دارد. آینده ای که معیشت، رفع بیکاری، اشتغال و توسعه اقتصادی این کشور در آن قرار دارد. در واقع مردم قادرند نوع سرنوشت خود را بر اساس خواست خود که همان «رای» رقم زنند. حالا سوال اینست که چه پیامدهایی از این حضور روی خواهد داد؟ به اعتقاد اینجانب انتخابات نیز نوعی ساختن است، نوعی مهیا کردن مقدمات برای ساخت آینده.

حال با چنین پیش فرضی گام به گام، بیشتر اهمیت چنین حضوری عیان می شود. به بیانی این خود ما هستیم که با نوع انتخاب، نشان می دهیم عبور از بحران های گذشته، سر و سامان دادن به وضعیت معیشت و بیکاری چگونه باید باشد؟ آیا خواهان ترمیم وضعیت ایجاد شده هستیم؟ در حقیقت این علائم رو به اقتصاد و سیاست کلان کشور می دهیم که اداره کشور چگونه باشد؟ سیاست ها در چه جهتی باید حرکت کنند؟ از فرصت ها چه استفاده ای باید کرد؟ چه توقعاتی از منتخبان مردم وجود دارد؟ چه اقدامات مخربی نباید انجام داد؟ چگونه باید با ابزار قانون از کسب و کار مردم صیانت کرد و مانع از متلاشی شدن فرصت های شغلی شد؟ با این نگاه و زوایه ورود، شرایط به گونه ای شفاف تر پیش رو چشم مخاطبان و صاحبان رای شکل می گیرد.

اما اکنون که کشور ایران اسلامی ما با همت مردان بزرگ، هنر دیپلماسی را به پشتوانه مردم، حمایت مقام معظم رهبری و دولت یازدهم به معرض نمایش گذاشت، باید به گونه ای مسیر را انتخاب کرد که از شرایط موجود و آتی، بهترین بهره را نصیب اقتصاد و مردم کرد. شاید به جرات بتوان گفت که یکی از پایه های این هنر دیپلماسی، فعال کردن زمینه کسب و کار در این سرزمین کهن، با استعداد و غنی از نیروی انسانی، ذخایر زیرزمینی و استراتژیک است. همراه شدن مجلس با اقدامات دولت یازدهم، همان حرکت نخستین در «برجام اقتصادی» است که به درستی «برجام 2» خوانده است. آنچه که در دوران پس از برجام نمایان شده، پاسخ به این پرسش است که میزان نقش مردم بر تعیین سرنوشت خویش، در حمایت از برجام چگونه تجلی پیدا می کند. این امر در دیدارهایی که اخیرا با سرمایه گذاران داخلی و خارجی برگزار شده، بیشتر مورد کنکاش واقع شده که میزان حمایت مردم از دوران جدید چیست؟ آیا مردم خواهان تغییر وضع موجود برای حصول به وضع مطلوب هستند؟ پاسخ به این سوال در حضور و مشارکت حداکثری مردم، در پای صندوق های رای  هویدا می شود.

یکی از پرسش های مهم در حوزه ی اقتصاد انتخابات این است که سطح مشارکت مردم در انتخابات چه مقدار بر سطح متغیرهای اقتصادی اثر می گذارد؟  یکی از مسائلی که در زمینه رای دادن در انتخابات مطرح است این است که چرا افراد وقت و امکانات خود را صرف می کنند تا پای صندوق های رای بروند و رای بدهند ؟

در این باره باید اذعان کرد که یک نگاه استراتژیک و دور اندیش بر این امر صحه می گذارد که ادامه دادن مسیری که در دو سال گذشته با مشقات فراوان و ساعت ها کار کارشناسی و همت والا شکل گرفته، مسیر نیست مگر با انتخاب شایسته و متناسب با نیازهای روز کشور. همچنین باید اضافه کرد که هماهنگی اجزای این بدنه در کشور که یکی از مهمترین رئوس آن مجلس شورای اسلامی است، توسط  افرادی آگاه به امور و شرایط حساس، عملی است.
واقعیتی که در دل تاریخ وجود دارد این نکته را گوشزد می کند که هر زمان نمی توان برنامه های توسعه ای را به نیکی پیاده کرد، باید شرایط بیرونی و درونی مهیا باشد. متاسفانه در دهه 80 به رغم افزایش درآمدهای فروش مواد خام، محصولات معدنی و صنایع معدنی و ... نتوانستیم مدیریتی در خور آن روزگار داشته باشیم تا امروزه در شرایط رکود، کمتر، آسیب ببینیم. در حالی که در آن دوره بنیان های فکری و مدیریتی کشور از بین رفت و سرانجام کشور از اقتصادی با رشد 6درصدی، صنعت و معدنی با رشد 11درصدی و همچنین تورم 11درصدی به اقتصادی با نزول 11 پله ای، به رشد منفی 5درصد، صنعتی با افول 22 پله ای و تورمی لجام گسیخته 4 برابری مواجه شدیم. حال چنانچه در آن زمان آگاهانه و از سر حق به انتخابی دست می زدیم که شایسته این کشور و مردم باشد، شرایط به گونه ای بهتر رقم می خورد.

 اعتقاد بنده اینست که وجود یک مجلس پرتوان و شایسته می تواند تا حدود زیادی یک دولت را همواره در ریل توسعه نگاه دارد و مانع از دست رفتن فرصت ها شود. فرصت ها موضوعاتی همیشگی نیستند. به اعتقاد صاحبنظران و عقلای داخلی و همچنین مراکز جهانی، ایران تنها در یک یا دو دهه آینده است که می تواند خود را از کشوری رو به توسعه به سرزمینی توسعه یافته تبدیل کند و این میسر نیست مگر با انتخاب صحیح و استفاده از حق رایی که یک نظام مردم سالار جاری است. همچنین وظیفه ما است که مانع از دست رفتن فرصت های پیش رو شویم.
حضور مردم با برگه رای، چنین امکانی را برای ما ایجاد کرده است.

 نویسنده: دکتر مهدی کرباسیان
منبع : روزنامه ایران