از منظر ديگر فضاي اقتصادي با توجه به اثرگذاري انتخابات بر اين فضا، كليه شاخص كلان اقتصادي را تحت تاثير قرار مي دهد اين تحول با توجه به ميزان مشاركت مردم مي تواند در جهت پيشرفت يا پسرفت كشور صورت پذيرد . انتخابات مجال و فرصتي است كه مردم از طريق حضور و مشاركت در آن خود را در مديريت آينده كشور سهيم بدانند .

انتخاب كردن و قدرت انتخاب داشتن، حقي است كه در نظام هاي مردمسالار جاري مي شود و خوشبختانه مردم سرزمين ايران اسلامي نيز از اين موهبت برخوردارند. در واقع با پيروزي انقلاب اسلامي كه نشات گرفته از شعار استقلال، آزادي، جمهوري اسلامي بود مردم از حق انتخاب برخوردار شدند.

اكنون كه در آستانه يكي از بزرگ ترين رويدادهاي انتخاباتي كشورمان قرار داريم در حال رقم زدن آينده اي هستيم كه ابزار آن در دست ما قرار دارد. آينده اي كه معيشت، رفع بيكاري، اشتغال و توسعه اقتصادي اين كشور در آن قرار دارد. در واقع مردم قادرند نوع سرنوشت خود را بر اساس خواست خود كه همان «راي» رقم زنند. حالا سوال اينست كه چه پيامدهايي از اين حضور روي خواهد داد؟ به اعتقاد اينجانب انتخابات نيز نوعي ساختن است، نوعي مهيا كردن مقدمات براي ساخت آينده.

حال با چنين پيش فرضي گام به گام، بيشتر اهميت چنين حضوري عيان مي شود. به بياني اين خود ما هستيم كه با نوع انتخاب، نشان مي دهيم عبور از بحران هاي گذشته، سر و سامان دادن به وضعيت معيشت و بيكاري چگونه بايد باشد؟ آيا خواهان ترميم وضعيت ايجاد شده هستيم؟ در حقيقت اين علائم رو به اقتصاد و سياست كلان كشور مي دهيم كه اداره كشور چگونه باشد؟ سياست ها در چه جهتي بايد حركت كنند؟ از فرصت ها چه استفاده اي بايد كرد؟ چه توقعاتي از منتخبان مردم وجود دارد؟ چه اقدامات مخربي نبايد انجام داد؟ چگونه بايد با ابزار قانون از كسب و كار مردم صيانت كرد و مانع از متلاشي شدن فرصت هاي شغلي شد؟ با اين نگاه و زوايه ورود، شرايط به گونه اي شفاف تر پيش رو چشم مخاطبان و صاحبان راي شكل مي گيرد.

اما اكنون كه كشور ايران اسلامي ما با همت مردان بزرگ، هنر ديپلماسي را به پشتوانه مردم، حمايت مقام معظم رهبري و دولت يازدهم به معرض نمايش گذاشت، بايد به گونه اي مسير را انتخاب كرد كه از شرايط موجود و آتي، بهترين بهره را نصيب اقتصاد و مردم كرد. شايد به جرات بتوان گفت كه يكي از پايه هاي اين هنر ديپلماسي، فعال كردن زمينه كسب و كار در اين سرزمين كهن، با استعداد و غني از نيروي انساني، ذخاير زيرزميني و استراتژيك است. همراه شدن مجلس با اقدامات دولت يازدهم، همان حركت نخستين در «برجام اقتصادي» است كه به درستي «برجام 2» خوانده است. آنچه كه در دوران پس از برجام نمايان شده، پاسخ به اين پرسش است كه ميزان نقش مردم بر تعيين سرنوشت خويش، در حمايت از برجام چگونه تجلي پيدا مي كند. اين امر در ديدارهايي كه اخيرا با سرمايه گذاران داخلي و خارجي برگزار شده، بيشتر مورد كنكاش واقع شده كه ميزان حمايت مردم از دوران جديد چيست؟ آيا مردم خواهان تغيير وضع موجود براي حصول به وضع مطلوب هستند؟ پاسخ به اين سوال در حضور و مشاركت حداكثري مردم، در پاي صندوق هاي راي  هويدا مي شود.

يكي از پرسش هاي مهم در حوزه ي اقتصاد انتخابات اين است كه سطح مشاركت مردم در انتخابات چه مقدار بر سطح متغيرهاي اقتصادي اثر مي گذارد؟  يكي از مسائلي كه در زمينه راي دادن در انتخابات مطرح است اين است كه چرا افراد وقت و امكانات خود را صرف مي كنند تا پاي صندوق هاي راي بروند و راي بدهند ؟

در اين باره بايد اذعان كرد كه يك نگاه استراتژيك و دور انديش بر اين امر صحه مي گذارد كه ادامه دادن مسيري كه در دو سال گذشته با مشقات فراوان و ساعت ها كار كارشناسي و همت والا شكل گرفته، مسير نيست مگر با انتخاب شايسته و متناسب با نيازهاي روز كشور. همچنين بايد اضافه كرد كه هماهنگي اجزاي اين بدنه در كشور كه يكي از مهمترين رئوس آن مجلس شوراي اسلامي است، توسط  افرادي آگاه به امور و شرايط حساس، عملي است.
واقعيتي كه در دل تاريخ وجود دارد اين نكته را گوشزد مي كند كه هر زمان نمي توان برنامه هاي توسعه اي را به نيكي پياده كرد، بايد شرايط بيروني و دروني مهيا باشد. متاسفانه در دهه 80 به رغم افزايش درآمدهاي فروش مواد خام، محصولات معدني و صنايع معدني و ... نتوانستيم مديريتي در خور آن روزگار داشته باشيم تا امروزه در شرايط ركود، كمتر، آسيب ببينيم. در حالي كه در آن دوره بنيان هاي فكري و مديريتي كشور از بين رفت و سرانجام كشور از اقتصادي با رشد 6درصدي، صنعت و معدني با رشد 11درصدي و همچنين تورم 11درصدي به اقتصادي با نزول 11 پله اي، به رشد منفي 5درصد، صنعتي با افول 22 پله اي و تورمي لجام گسيخته 4 برابري مواجه شديم. حال چنانچه در آن زمان آگاهانه و از سر حق به انتخابي دست مي زديم كه شايسته اين كشور و مردم باشد، شرايط به گونه اي بهتر رقم مي خورد.

 اعتقاد بنده اينست كه وجود يك مجلس پرتوان و شايسته مي تواند تا حدود زيادي يك دولت را همواره در ريل توسعه نگاه دارد و مانع از دست رفتن فرصت ها شود. فرصت ها موضوعاتي هميشگي نيستند. به اعتقاد صاحبنظران و عقلاي داخلي و همچنين مراكز جهاني، ايران تنها در يك يا دو دهه آينده است كه مي تواند خود را از كشوري رو به توسعه به سرزميني توسعه يافته تبديل كند و اين ميسر نيست مگر با انتخاب صحيح و استفاده از حق رايي كه يك نظام مردم سالار جاري است. همچنين وظيفه ما است كه مانع از دست رفتن فرصت هاي پيش رو شويم.
حضور مردم با برگه راي، چنين امكاني را براي ما ايجاد كرده است.

 نويسنده: دكتر مهدي كرباسيان
منبع : روزنامه ايران