یکشنبه, ۱۵ آذر ۱۳۹۴
نقشه بزرگی از ایران به دیوار اتاقی در طبقه دوازدهم ساختمان سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی آویخته است. با یک نگاه به نقشه، واحدهای تولیدکننده فولاد که در بخش‌های مرکزی با رنگ‌های قرمز، سبز و زرد مشخص شده‌اند جلب توجه و این سوال را مطرح می‌کنند که چرا تعداد واحدهای فولادساز درمناطقی چنین کم‌آب زیاد است؟ محو نقشه هستم و واحدهای فولادی فراوانی که در سراسر کشور از شمال گرفته تا مرکز ایران و جنوب پراکنده هستند و به کارگران بی‌شماری فکر می‌کنم که در خطوط تولید زنجیره فولاد که حالا با حداقل ظرفیت کار می‌کنند، مشغول به تبدیل سنگ آهن به فولاد هستند. در همین حال رئیس هیات عامل ایمیدرو وارد اتاق می‌شود.
