بازار فولاد بحرین و وفاداری به مشتریان سنتی

به گزارش روابط عمومی ایمیدرو به نقل از سایت کیتکو(Kitco) ، شرکت مذکور که در گذشته تحت عنوان Gllc فعالیت می کرد، نسبت به دو سال آینده خوش بین بوده و معتقد است که شرایط برای افزایش تولید تا بیش از 80 درصد ظرفیت در سال 2015 مهیا است و امیدوار است که در سال 2016 ظرفیت تولید سالانه آن به 11 میلیون تن برسد چون چشم انداز ارزش افزوده آن در آینده مثبت ارزیابی می شود.
تولید این کارخانه در بحرین در سال 2014 در سطح 4.8 میلیون تن (در سال 2013 رقم تولید 3.4 میلیون تن بود) متوقف شد چون عرضه مواد اولیه مرغوب از برزیل در سطح جهانی با مشکلات و موانعی روبرو شده است.
مشکلات اصلی شرکت فولاد بحرین مواد اولیه است. از طرف دیگر تقاضای مشتریان نیز برای محصولات مرغوب رو به افزایش گذاشته و به همین دلیل این کارخانه بدنبال تامین مواد اولیه مرغوب با خواص فیزیکی ویژه و ابعاد یکدست نرمه سنگ آهن است.
با توجه به اینکه بحرین در سال 2014 با کمبود مواد اولیه روبرو شد نتوانست پاسخگوی تقاضای مشتریان خود باشد.
عرضه کنندگان مواد اولیه فولاد بحرین درنظر داشتند در سه ماهه نخست امسال به تولید معدن Minas-Rio خود در برزیل بیافزایند که این برنامه به تاخیر افتاده است. نخستین محموله در اکتبر 2014 حمل شد. به هر صورت شرکت فولاد بحرین امیدوار است که حمل سنگ آهن از معدن Minas-Rio در پایان ماه فوریه صورت پذیرد.
پیش بینی می شود که در سال 2015 تولید این کارخانه به 9 میلیون تن برسد. تولیدات آن در مرحله نخست به مشتریان سنتی فولاد بحرین در منطقه ارسال خواهد شد که تقاضا برای آن به دلیل کیفیت همچنان بالاست.
پیش بینی می شود که سال های 2015 و 2016 سال های خوبی برای شرکت فولاد بحرین بوده و در سال آینده تولید آن به 11 میلیون تن برسد. این شرکت دارای دو واحد گندله سازی است که ظرفیت یکی پنج میلیون تن در سال است که از سال 1984 بهره برداری از آن آغاز شده است و دیگری دارای ظرفیت بالقوه 6 میلیون تن در سال است که بهره برداری از آن از سال 2010 آغاز شده است.
شرکت فولاد بحرین قبل از رسیدن به ظرفیت بهره برداری کامل در سال 2016 مشتریان خود را به چهار گروه بزرگ تقسیم بندی کرده است.
گروه نخست شامل مشتریان اصلی هستند که کارخانه های وابسته به آن محسوب می شوند مانند شرکت های فولادسازی Sulb و فولاد قطر، گروه دوم تولیدکنندگان آهن اسفنجی در کشورهای حوزه شورای همکاری خلیج فارس ( GCC ) هستند. حدود دوسوم تولیدات آن به دو گروه فوق عرضه می شود. گروه سوم بازارهای اطراف مانند هند، مصر و مالزی را شامل می شود و گروه چهارم تجاری هستند که 15 تا 20 درصد تولید آن را به خود اختصاص داده اند.
فولاد بحرین در مرحله نخست دو گروه اولیه را همواره در صورت لزوم تغذیه کرده و گروه چهارم را به صورت ذخیره نگهداشته و در صورت افزایش تولید محصول خود را به آنان عرضه می کند.
در سال 2016 که فولاد بحرین به ظرفیت اسمی خود خواهد رسید، این وسوسه وجود دارد که به توسعه ظرفیت روی آورد که در عمل برنامه آسانی نخواهد بود. دلیل نخست مشکلات تامین گاز آن است چون اولا باید واحدهای گندله سازی 5 و 6 میلیون تنی خود را بازسازی کند و از طرف دیگر مسایلی مانند توجه به الگوی رشد تقاضا و استمرار حفظ برند و کیفیت محصول آن مدنظر قرار گیرد.
با درنظر گرفتن این موارد به نظر می رسد که در این مرحله موضوع توسعه ظرفیت منتفی باشد. اما موضوع و یا مسئله مطرح دیگر رسیدن به ارزش افزوده بالاتر است. بر همین اساس شرکت فولاد بحرین همچنان بر روی کارآمدی مصرف انرژی تمرکز دارد لذا در این چارچوب درنظر دارد در زیرمجموعه خود به تولید آهن اسفنجی روی آورد. در گام نخست ظرفیت تولید 400 هزارتن آهن اسفنجی را در برنامه دارد که به آسانی قابل دسترس نخواهد بود.
در ضمن دو پروژه پیشنهادی در مصر دارد که کنسرسیوم Foulath مجوز آن را برای ساخت واحدهای گندله سازی دریافت کرده است اما به دلیل مشکلات تامین گاز مورد نیاز و کاهش قیمت های جهانی اجرای این پروژه ها در حال حاضر همچنان متوقف مانده است.
تحلیلگران معتقدند که این پروژه ها در مصر به خوبی پاسخ خواهند داد چون دارای سابقه تاریخی فولادسازی است و چندین فولادساز در این کشور فعالیت می کنند.