به گزارش روابط عمومی سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران، سید رسول خلیفه سلطانی با بیان این مطلب و با اشاره به اینکه یکی از شاخص های بهره وری، داشتن برنامه دراز مدت برای سرمایه های در حال ورود به اقتصاد است، اظهار داشت: در کشور مزیت خوبی برای توسعه صنایع معدنی و فولاد داریم به این معنا که اگر سرمایه را وارد این بخش کنیم، هدر نمی شود و به صورت پایدار رشد کرده و پیشرفت ایجاد کند.
وی افزود: سرمایه گذاری آینده ما در بخش فولاد باید با مطالعات بیشتری انجام شود و از سرمایه گذاری های بی هدف، پراکنده، خرد باید اجتناب کنیم. اگر عمده سرمایه گذاری کشور در بخش فولاد در جوار معادن (تا مرحله گندله سازی) یا سواحل جنوبی دریای های آزاد باشد، بستر بسیار مطلوبی برای رقابت با بازارهای جهانی ایجاد می شود.
دبیر انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران تصریح کرد: در طرح های آینده باید مهارت هایمان در نوع انتخاب سرمایه گذاری، محل سرمایه گذاری و نوع تکنولوژی بالا رود تا بتوانیم محصولات فولادی را با پایین ترین قیمت تمام شده تولید کنیم و درنتیجه، رقابت بسیار خوب و جدی برای ورود به بازارهای بین المللی و صادرات بیشتر فولاد ایجاد شود.
وی ادامه داد: طی سال های گذشته در بخش فولاد به دلیل برخورداری از سنگ آهن و انرژی، به طور متوسط 7 درصد رشد داشته ایم. در واقع، داشتن مزیت انرژی (گاز) برای برخورداری از صنعت فولاد کافی است و چنانچه سنگ آهن هم داشته باشیم، مزیت دوم برای توسعه این صنعت محسوب می شود. با توجه به اینکه جزو بالاترین دارندگان ذخایر گاز جهان هستیم، چنانچه روزی ناچار به واردات سنگ آهن شویم، به دلیل برخورداری از این مزیت (گاز)، برای اینکه تولید کننده باشیم، کفایت می کند.
خلیفه سلطانی با بیان اینکه در برنامه ریزی برای توسعه فولاد نباید نوسان های کوتاه مدت جهانی را در نظر بگیریم، گفت: اکنون دوره ساخت و ساز و سرمایه گذاری در وضعیت رکودی است و در این دوره باید با هزینه کمتر، صنعت فولاد را توسعه بیشتری دهیم و خود را برای عرضه فولاد بیشتر آماده کنیم.
وی ادامه داد: همچنین رعایت 3 مولفه مهم شامل انتخاب مناسب در مکان یابی، زیرساخت ها و تکنولوژی از بهره وری مهم تر است و به دلیل تجربه مناسب در صنعت فولاد، نیروی انسانی بسیار خوبی تربیت کرده ایم که اگر بهره وری سرمایه را رعایت کنیم، در بهره وری نیروی انسانی مشکل جدی نداریم.
به گفته دبیر انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، در کارخانجات فولادی نیروی انسانی موجود سه برابر مورد نیاز است و با توجه به شرایط موجود کشور نمی توان مازاد نیرو را خارج کرد. در چنین حالتی، سیستم مدیریتی بنگاه ها ابزار چندانی برای افزایش بهره وری نیروی انسانی ندارند و چنانچه شرایط پررونق اقتصادی فراهم شود و مدیران بنگاه ها امکان تعدیل نیرو داشته باشند، می توانند بهره وری نیروی انسانی را ارتقا دهند.