بحران در صنعت زغالسنگ

به گزارش سایت خبری ماینینگ، پس از آنکه قیمت زغالسنگ از اوج خود در سال 2011 سقوط کرد ، این صنعت با دوران سختی مواجه شد. سال ها افزایش ظرفیت این صنعت به بازارهای آن ضربه زده و قیمت های آن را به کف خود رسانده است.
با شروع سال 2014 اوضاع بازار اندکی تیره و تار شد. تحلیلگران خوش بین امیدوار بودند که این شرایط موقتی خواهد بود و متصور بودند که عرضه مازاد با افزایش تقاضا از بین خواهد رفت. اما تقاضا آنچنان که پیش بینی می شد افزایش پیدا نکرد.
امریکا در حال حاضر چندین سال است که زغالسنگ را کنار گذاشته و به دنبال گاز ارزان و طبیعی ، انرژی تجدیدپذیر و کارآمدی انرژی است.
رشد اقتصادی چین اندکی کاهش پیدا کرده اما تلاش های این کشور برای کنترل آلودگی راهی طولانی برای کاهش تقاضای زغالسنگ در پیش رو دارد.
در حقیقت شاید چین در حال حاضر به بالاترین سطح مصرف زغالسنگ رسیده باشد و تصور اینکه این کشور در نظر داشت تا پایان سال 2020 به این هدف برسد وضعیت شگفت انگیزی را ایجاد کرده است.
با توجه به اینکه بزرگترین مصرف کنندگان زغالسنگ در جهان سعی دارند که خود را از این سوخت کثیف رها کنند به نظر می رسد که جای اندکی مانور برای تولیدکنندگان آن به جای مانده است.
این صنعت در حال سقوط بنیادی است و سال 2015 می تواند سالی باشد که در آن تمام شرکت های زغالسنگ ورشکسته شوند. چین همچنان می خواهد از میزان مصرف زغالسنگ خود بکاهد و توانست در ماه های ژانویه – آوریل امسال 8 درصد نسبت به مدت مشابه سال گذشته از میزان مصرف زغالسنگ خود بکاهد و تا حدی آلودگی را کنترل کند.
دفتر استانداردهای کنترل آلودگی جیوه از کارخانه ها خواسته است که برای کنترل آلودگی هوا سیستم های خود را بازسازی کنند.
برای بعضی از کارخانه ها مدرنیزاسیون معقولانه و اقتصادی نیست و تنها گزینه این کارخانه ها تعطیلی آن است. گروه های محیط زیست خواهان تسریع این روند هستند و برخی از آنان نیز بر علیه صاحبان کارخانه هایی که زغالسنگ مصرف می کنند، چالش های حقوقی ایجادکرده اند.
در بسیاری از مناطق امریکا انرژی های تجدیدپذیر در حال حاضر ارزان تر از زغالسنگ است. سرعت تعطیلی این واحدها در سال های آینده افزایش خواهد یافت و قرار است با پیگیری این روند تا سال 2025 یک سوم این کارخانه ها تعطیل شوند. با توجه به اینکه بسیاری از این کارخانه ها قدیمی تر و کوچکتر بوده و با ظرفیت کامل بهره برداری نمی شوند و برای صنعت زغالسنگ زیان آور هستند. اگر از تعداد نیروگاه های زغالی کاسته شود از میزان تقاضا برای زغالسنگ کاسته خواهد شد که شرایط بر آنان سخت تر می شود. نه تنها زغالسنگ ارزش اقتصادی خود را از دست داده است بلکه ارزش معنوی خود را نیز از دست می دهد.
در اوایل ماه مه کلیسای انگلیس اعلام کرد که دیگر در بخش زغالسنگ سرمایه گذاری نخواهد کرد و در 27 ماه مه کمپین ضد سرمایه گذاری در زغالسنگ اعلام کرد که در نروژ به پیروزی بزرگتری دست یافته است و آن اینکه دولت نروژ که بزرگترین سرمایه گذاری را در صنعت زغالسنگ به میزان 890 میلیارد دلار انجام داده است، اعلام کرد که دیگر در بخش صنعت زغالسنگ سرمایه گذاری نخواهد کرد. به هر صورت این کشور 30 درصد از درآمدهای خود را از زغالسنگ یا برق بدست می آورد و 30 درصد نیروگاه های آن زغالی هستند.
در حال حاضر شرکت های زغالسنگ در امریکا رو به ورشکستگی می روند و از ارزش سهام آنان در بورس کاسته می شود.