سازمــان توسعـه و نوســـازی
معادن و صنایع معدنی ایران

توانمندی ایرانی ها در خلق آثار و خدمات فنی، مهندسی، پزشکی، نانو و غیره همواره اکنون در محافل علمی زبانزد بوده و نمونه های برجسته ای از این دستاوردها در دانشگاه های معتبر و جشنواره های علمی دیده می شود.
این توانمندی در حوزه معدن و صنایع معدنی هم خود را نشان داده و در نمونه اخیر، ابداع روشی نو در فرآوری طلا از خاک سولفوره به روش شیمیایی که نخستین بار در ایران و جهان توسط مهندسان ایرانی انجام و به مرحله ثبت اختراع رسید و در مراحل آزمایشی آن، هم با موفقیت به کار گرفته شد.
اکنون، کارخانه فرآوری طلای زرشوران به عنوان بزرگ ترین کارخانه تولید طلا در جهان در ایران و جهان با روش ایرانی، مراحل پایانی و تکمیلی خود را می گذراند (ظرفیت کنونی 3 تن و اجرای طرح توسعه برای 6 تن) و به زودی، خاک سولفوره (جامد و غیر محلول) معادن منطقه زرشوران را به طلای خالص تبدیل خواهد کرد. در واقع، کارخانه مذکور با انجام عملیات اکسید زایی خاک سولفوره، طی مراحل فرآوری، مواد معدنی را به طلای 24 عیار (999/99 درصد) تبدیل می کند؛ فرآیندی که مهندسان ایرانی با روش شیمیایی به آن دست یافتند.
کارخانه طلای زرشوران به عنوان یک طرح ملی، به طور کامل تحت طراحی دانش فنی مهندسان ایرانی که موید مزیت نیروی انسانی کشورمان در چرخه اقتصاد است و در شرایط آب و هوایی دشوار اجرا شده است. طراحی و ساخت این کارخانه با روش منحصر به فرد ایرانی، بار دیگر نشان داد که با اتکا به مزیت نیروی انسانی متخصص می توان فرآیند توسعه کشور را با سرعت بیشتری به پیش برد.
بنابراین ایجاد فرصت و بسترسازی و نیز اعتماد به افراد توانمند ایرانی در عرصه های مختلف، در کنار استفاده از دانش و تکنولوژی سرمایه گذاران خارجی، برای «توسعه واقعی» کشور و نه «توسعه مونتاژی»، انکار ناپذیر است.
برای این منظور، توجه بیشتر به پژوهش و تحقیق در کشور و گسترده تر کردن زمینه فعالیت های پژوهشی بخش خصوصی ضروری است. اگر واحد های تحقیقی در همه بخش ها اعم از واحدهای صنعتی، معدنی و غیره رونق گیرند تا این واحدها با بهره گیری از علم روز دنیا، بتوانند دست به ابتکارات تازه ای بزنند و درنتیجه، محصولات تولیدی در عین نوین بودن، از کیفیت بالا برخوردار شده و در بازارهای دنیا به عنوان محصولاتی قابل رقابت معرفی شوند.
خوشبختانه دانشگاه های کشور از دانش روز دنیا برخوردارند و در اغلب رشته ها، فارغ التحصیلان شایسته ای تربیت شده اند که بدون تردید، با میدان دادن بیشتر به این طیف تحصیلکرده در حوزه پژوهش و تحقیق، در آینده ای نه چندان دور خواهیم توانست همچون دوره ای از تاریخ (قرون 4 و 5 هجری) بر قله های رفیع علم و دانش تکیه بزنیم و در رده های بالای علمی جهانی خوش بدرخشیم؛ همان گونه که اکنون در برخی رشته ها، به این موفقیت ها دست یافته ایم.