سازمــان توسعـه و نوســـازی
معادن و صنایع معدنی ایران

قراضه مس چین به طور عمده از کشورهای صنعتی وارد می شود اما مصرف مس در این بازارها ظرف 15 سال گذشته کاهش پیدا کرده که منتج به تولید کمتر قراضه شده است. علاوه بر این قیمت پایین هیچ گونه انگیزه ای را برای تولید ضایعات در سطح سال های گذشته ایجاد نمی کند.
مصرف مس در امریکا در سال 2000 به اوج 4.3 میلیون تن رسید اما در سال 2013 به سطح 2.4 میلیون تن کاهش پیدا کرد ( اگر چه تقریبا از سال 2009 تاکنون تغییری نکرده است) . تقاضای مس تصفیه شده اروپای غربی نیز در سال های اخیر از حدود 4.3 میلیون تن در سال 2006 به حدود 3 میلیون تن در سال 2013 کاهش پیدا کرده است.
عرضه و تقاضا
بر خلاف آن احتمالا تولید ضایعات مس داخلی چین رشد داشته باشد که به طور عمده به افزایش تولید قراضه کهنه از لوازم خانگی و وسایط نقلیه درکوتاه مدت و محصولاتی که معمولا عمری 10 تا 15 ساله دارند مرتبط می شود.
از سال 2000 به تولیدات لوازم خانگی مانند تهویه مطبوع، تلویزیون و یخچال و نیز خودرو در چین افزوده شده است که احتمالا منابع افزایش تولید قراضه مس باشند.
معمولا ضایعات مس ساختمانی دیرتر به بازار می رسد. از عمر بازار مسکن بخش خصوصی چین فقط 15 سال می گذرد، بنابر این افزایش نهایی قراضه ساختمانی در این کشور هنوز به چندین سال زمان نیاز دارد. اگرچه دوره بازسازی مسکن در چین بسیار سریعتر از غرب است و انتظار بیش از 40 سال عمر ساختمانی با واقعیت منافات دارد.
با توجه به تقاضای ضایعات مس در چین، کاهش قیمت های مس تصفیه شده منتهی به کاهش اختلاف قیمت قراضه کاتدی شده و تولیدکنندگان را تشویق می کند تا توجه بیشتری به کاتد داشته باشند. علاوه بر این افزایش تغلیظ و تصفیه شارژها واحدهای ذوب را تشویق می کند تا اتکای بیشتری بر روی کنسانتره داشته باشند.
در حقیقت جدیدترین واحد ذوب مس احداث شده در پکن برمبنای مصرف کاتد طراحی شده است. به عنوان مثال در سال 2014 تقریبا 2 میلیون تن در سال ظرفیت نورد جدید مفتول طراحی شده که با کاتد تغذیه می شوند در حالی که فقط 340 هزار تن در سال از این ظرفیت با قراضه تغذیه می شود. در سال 2015 احتمالا 1.1 میلیون تن در سال ظرفیت جدید راه اندازی شود که فقط 200 هزار تن در سال آن با قراضه تغذیه می شود.
به همین صورت با توجه به محدودیت تامین قراضه در سطح جهان و عرضه بالای کنسانتره، ساخت واحد ذوب جدید چین در حال حاضر اتکای زیادی بر روی ظرفیت یا تولید مس اولیه دارد تا تولید ثانویه.
تولید مس ثانویه چین از سال 2011 در سطح 2.7- 2.6 میلیون تن در سال ثابت مانده و از 19 پروژه ذوب که قرار است در بین سال های 2015 – 2013 نهایی شود، فقط سه واحد ذوب با ظرفیت 300 هزار تن در سال از مجموع 3 میلیون تن در سال ظرفیت ثانویه است.
واردات تحت فشار
مقررات جدید نیز می تواند تاثیرات مثبت و منفی بر روی مصرف ضایعات داشته باشد. به عنوان مثال در سال 2013 قانون "کنترل کیفیت قراضه وارداتی چین از امریکا" از میزان واردات قراضه نامرغوب کاسته و ورود این محموله ها را بخصوص به بندر گوانگدونگ سخت تر کرده است و در سال 2014 هم قانون "ورود غیرقانونی ضایعات خطرناک از امریکا و اروپا به آسیا" به اجرا گذاشته شد. اما 40 درصد تخفیف مالیات بر ارزش افزوده برای مصرف ضایعات مفتول مسی درنظر گرفته شده و یارانه هایی هم به بازیافت ضایعات قطعات الکترونیکی تعلق می گیرد.
پس از چندین سال افزایش سریع، واردات ضایعات مس چین در سال های 2013 و 2014 کاهش پیدا کرد که به دلیل اقدامات تنظیمی یا قانونی و یا به دلیل قیمت های پایین و در مواردی هم به دلیل تغییرات بسیار مهم در عرضه و تقاضا بوده است.
نوسانات اختلاف قیمت در بازارهای متفاوت (آربیتراژ) وارداتی همچنان یکی از عوامل اصلی و تعیین کننده روش اقتصادی در ضایعات است.
سال گذشته در ابتدای سال شاهد نوسانات شدیدی بودیم به طوری که در ابتدای سال قیمت ها کاهش یافت و پس از آن که در طول تابستان بهبود پیدا کرد، آربیتراژ یک بار دیگر در اوایل سال 2015 کاهش یافت.
فاینانس یا تامین منابع مالی عامل دیگری است که بر روی واردات قراضه چین تاثیر گذاشته است. نگرانی های مربوط به فاینانس فلزات بر روی توانایی واردکنندگان برای گشایش اعتبار اسنادی و سایر اشکال فاینانس بانکی تاثیرگذار بوده است.
بازارهای کشورهای صنعتی همچنان منابع اصلی برای واردات بیش از 80 درصد ضایعات مورد نیاز هستند. بنادر اصلی واردات ضایعات گوانگدونگ و ژجیانگ هستند که بیشترین حجم واردات را به خود اختصاص داده اند. بنادر اصلی واردات ضایعات در طول زمان به دلیل عواملی مانند اقدامات گمرک محلی، ضعف تقاضا و قیمت های غیرجذاب تغییر کرده است.
منابع واردات ضایعات چین در سال 2014 شامل اتحادیه اروپا 979 هزار و 359 تن، امریکا 781 هزار و 547 تن، هنگ کنگ 581 هزار و 146 تن، کشورهای آسه آن 413 هزار و 727 تن، استرالیا 412 هزار و 273 تن، ژاپن 264 هزار و 585 تن و سایر کشورها 442 هزار و 291 تن بود.