سازمــان توسعـه و نوســـازی
معادن و صنایع معدنی ایران

اخیرا فیلدز وقتی که در ساناند در گجرات هند برای راه اندازی دومین کارخانه خودروسازی شرکت حضور داشت، به یاد سخنان مودی در سال گذشته افتاد .

ظرفیت تولید این کارخانه سالانه 240 هزار دستگاه خودرو و 270 هزار دستگاه موتورسیکلت است. درکنار کارخانه دیگر فورد در نارای مالای در نزدیکی مرکز استان تامیل نادو شهر شنای (Chennai) در حال حاضر فورد دارای یک کارخانه خودروسازی با ظرفیت تولید 440 هزار دستگاه خودرو و 610 هزار دستگاه موتور در سال است.
چشم انداز فورد برای هند افزایش سه برابری صادرات از 77 هزار دستگاه در سال 2014 تا پنج سال آینده است تا آن را به برترین مرکز جهانی خودروهای کوچک، سواری های کوچک و مرکز تعویض موتورهای کوچک تبدیل کند. نکته جالب این است که مودی از فیلدز می خواست این بود که تعداد بیشتری خودرو و موتور توسط فورد در هند تولید شود تا اینکه چند ماه قبل از شروع رسمی کمپین این کالاهای "ساخت هند" به بازارهای جهانی صادر شود. لازمه این دستاورد مجموعه ای از دیگر صنایع و در کنار آن صنایع فولاد و آلومینیوم و دیگر فلزات صنایع بالادستی است. از همه بخش های تولیدی از جمله تولیدکنندگان قطعات اتومبیل بخصوص تولیدکنندگان اصلی، مشتاقانه به درخواست مودی پاسخ مثبت داده و آنان آماده اند که تولیدات خود را در هند برای بازارهای داخی و خارجی تولید کنند.
شرکت هوندای ژاپن که مصصم است تولیداتش را در هندافزایش دهد، اعلام کرده که درنظر دارد 156 میلیون دلار در هند سرمایه گذاری کند و ظرفیت تولید سواری و موتورسیکلت خود را افزایش دهد. با وجودتاثیرات رکود اقتصادی درجهان، فروش سواری در هند در سال 2014 با 3 درصد افزایش به 2.55 میلیون دستگاه رسید. فروش موتورسیکلت نیز با 10 درصد افزایش به 16 میلیون دستگاه رسید. تا اواسط سال 2015 هند می تواند به چشم انداز کمپین صنعت خودروسازی
سال 2016-2026 تحت عنوان "ساخت هند" تحقق بخشد. در حال حاضر این اجماع نظر در بین دولتمردان و مجموعه های صنعتی وجود دارد که بازار خودروی هند دارای توان بالقوه تولید بالای 6 میلیون دستگاه تا سال 2020 را دارد.
یک بخش مهم در برنامه چشم انداز مربوط به اتخاذ اقدامات توسط واحدهای فولادسازی و تولید آلومینیوم است تا بتوانند به تقاضای فزاینده برای این فلزات کیفی یا مرغوب صنعت خودروسازی هند پاسخ دهد.
همکاری بیشتر با خودروسازان
چاندرا شخارورما رییس هیات مدیره شرکت ملی فولاد هند ( Sail) می گوید: شکی نیست که شرکت های بزرگ فولادسازی در هند به پیشرفت های خوبی در زمینه بهبود کیفیت فولادهای مخصوص (طویل و تخت) برای خودروسازان نائل آمده اند. همزمان علاوه بر این من هیچ گونه تردیدی ندارم که باید اذعان کرد هنوز در جبهه نوآوری کیفیت و تولید کار زیادی باید صورت پذیرد. این حرکت می تواند Sail را در جهت همکاری بیشتر با بزرگترین تولیدکنندگان ورق های فولادی خودروسازان درجهان مانند آرسلورمیتال و پوسکو سوق دهد. اما چه نکته ای درتوسعه فناوری هایی که در حال حاضر در جای دیگری استفاده می شود وجود دارد؟
در حقیقت بعضی از فولادسازان هندی برای انتفاع بیشتر این مسیر را انتخاب کرده اند. شرکت فولاد تاتا در حال حاضر در زمینه فناوری و سرمایه گذاری مشترک با شرکت های نیپون استیل و سومیتومو متال (NSSMC) همکاری داشته و در سپتامبر 2014 برای
نخستین بار در هند ورق های نورد سرد پیوسته با عملیات حرارتی خودروسازی تولید کردند.
کارخانه JSW یک واحد نورد سرد با ظرفیت 2.3 میلیون تن در سال در Vijayanagar در استان کارناتاکا با تکنولوژی ژاپنی JFE برای تولید فولادهای کیفی خودروسازی احداث کرده است. کارخانه یک میلیون تنی JSW در شهر Salen محصولات طویل برای شرکت های خودروسازی تولید می کند. JFE دومین سهامدار بزرگ در کارخانه فولادسازی JSW پس از خانواده جیندال است.
ورما می گوید: چین نیز علاقه مند به مشارکت است چون در حال حاضر رابطه و همکاری گرم آرسلورمیتال با فولادسازی هیونان ولاین برای تولید 1.5 میلیون تن در سال فولادهای برای خودروسازان این استان برقرار است. این دو فولادساز با سرمایه گذاری مشترک توانسته اند به بزرگترین بازار رو به رشد در جهان دسترسی داشته و چین به پیشرفته ترین فناوری های تولید فولاد خودرو دست یافته است. شرکت هایی با پیشرفته ترین فناوری تولید فولاد بدنبال حضور در بازار هند هستند که پس از چین دومین فروش اتومبیل در جهان را خواهد داشت.
یکی از تولیدکنندگان فولاد خودرو در هند می گوید: در حال حاضر خودروسازان هندی تحت فشار قرار دارند تا برای کاهش تولید گازهای گلخانه ای (CO2 ) هر چه سریع تر مصرف سوخت خودروها را کاهش دهند. در همین راستا فولادسازان هندی با خودروسازان این کشور برای کاهش مصرف سوخت خودرو همکاری نزدیکی دارند که به موفقیت هایی هم دست یافته اند.
طبق قانون تصویب شده درهند یک خودرو تا سال 2021 – 2022 باید به ازای هر 22 کیلومتر در جاده یک لیتر سوخت مصرف کند. تجربه صنعتی نشان می دهد که 10 درصد کاهش وزن خودرو می تواند کارآمدی سوخت را 6 تا 8 درصد بهبود بخشد. چالش کنونی فولادسازان هندی این است که هر چه سریع تر خود را به فناوری تولید فولادهای با استحکام بالا و سبک تر برای خودروسازان مجهز کنند.
علاوه بر خودروسازان بدنبال دستیابی به فولادهای کیفی ضدزنگ هستند. یک مقام رسمی شرکت خودروسازی سوزوکی ژاپن که در حال حاضر 46 درصد بازار خودروی هند را در اختیار دارد، می گوید : در آینده بیشترین تقاضای فولاد در این کشور فولاد خودرو خواهد بود که بیشتر از سایر محصولات فولادی است.
افزایش سرمایه گذاری در بخش تولید ریل فولادی
بر اساس طرح های قبلی دولت، وزیر راه آهن هند منابع مالی لازم را برای توسعه طول خطوط ریلی کشور از 114 هزار کیلومتر به 138 هزار کیلومتر تامین کرده است که میزان تناژ حمل و نقل بار توسط راه آهن از یک میلیارد تن به 1.5 میلیارد تن در سال افزایش داده و نیز ظرفیت انتقال مسافر در روز با 9 میلیون نفر از افزایش در ظرف
پنج سال آینده به 30 میلیون نفر در روز افزایش پیدا خواهد کرد که صنعت فولاد کشور از بازار شکوفایی برخوردار خواهد شد. با توجه به اینکه دولت مصمم است به بحران حاد کاهش سرمایه گذاری در احداث خطوط ریلی کشور ( دارنده دومین طول شبکه خطوط ریلی بزرگ در جهان) خاتمه دهد. شرکت های فولادسازی Bhilai و جیندال استیل اند پاور باید میزان بیشتری ریل های فولادی با طول بیشتری برای حرکت ایمن تر واگن های باری و مسافری با سرعت و وزن بالاتر عرضه کنند.
بر اساس پیشنهاد جدید وزیر راه آهن هند تصیم گرفته شده است از مسئولان دولتی که بر روی ذخایر مالی عظیمی نشسته اند به صورت سرمایه گذاری مشترک با راه آهن هند به طور عمده بر روی احداث خطوط ریلی جدیدهمکاری کنند. شرکای راه آهن در وهله نخست سرمایه گذاران عمده مانند شرکت های دولتی بزرگ سنگ آهن NMDC ، Sail و دولت چاتیزگار خواهند بود. این سرمایه گذاری مشترک قرار است ساخت و نگهداری 140 کیلومتر راه آهن را بین شهرهای Rowghat و Jagdalpur برای حمل سنگ آهن از معادن تا کارخانه Sail در Bhilai را به عهده بگیرد.
وزیر راه آهن هند می گوید : با توجه به پیش بینی نیاز کشور به یک شبکه خطوط ریلی بسیار قوی و گسترده با تقاطع کمتر قرار است ما یک کارخانه با ظرفیت 1.2 میلیون تن خطوط ریلی استاندارد در Bhilai راه اندازی کنیم. این واحد نورد ریل را SMS Meer آلمان اواخرامسال راه اندازی خواهد کرد. پس از آن ما می توانیم ریل هایی به طول 520 متر با اتصال چهار ریل 130 متری به یکدیگر ایجاد کنیم.
در زمینه ساخت خودروهای سبک، اتوبوس و واگن های قطار فولادسازان رقبای جدی مانند آلومینیوم در پیش رو دارند. ظرفیت تحمل بار و طول اتوبوس را می توان با استفاده از چند اتصال آلومینیومی بهبود بخشید. پیش بینی می شود که مصرف سرانه آلومینیوم به سرعت از 1.5 کیلوگرم کنونی افزایش پیدا کند و سهم حمل و نقل نیز از 15 درصد کل مصرف آلومینیوم فراتر خواهد رفت.
میزان مصرف فلزات در بخش های دفاعی و هوایی هند افزایش خواهد یافت چون دولت درنظر دارد صنایع و تجهیزات دفاعی و نظامی خود را بومی سازی کند که مصرف فلزات را بالاتر خواهد برد. بودجه سالانه دفاعی هند به 40 میلیارد دلار در سال می رسد که 40 درصد از بودجه صرف خرید سرمایه می شود. این کشور 70 درصد وابسته به واردات جنگ افزارهای دفاعی است.
تمرکز بر روی صنایع دفاعی
مودی به منظور کاهش واردات بخش دفاعی کشور را به نقطه کانونی کمپین خود تبدیل کرده است. مودی در بازدید اخیری که از کارخانه فولادسازی Rourkela داشت در این کارخانه تازه راه اندازی شده که ورق عریض 4.3 متری تولید می کند گفته است: افزایش تولید ادوات دفاع داخلی مانند تانک و ناوهای جنگی تقاضای خوبی را برای ورق
( Plate ) و سایر محصولات فولادی ایجاد خواهد کرد.
دولت سرمایه گذاری مستقیم خارجی را آزاد کرده است و بر همین اساس از مشارکت راهبردی شرکت های هندی و خارجی در ساخت تجهیزات دفاعی استقبال می کند.
در همین راستا شرکت های صنعتی این کشور مانند تاتا، رلاینس(Reliance)، ماهیندرا، لارسن و توبرو همواره بدون وقفه در شناخت زمینه های لازم برای مشارکت در تولید صنایع دفاعی فعال بوده و شرکت های خارجی نیز می توانند با فناوری و سرمایه گذاری خود در توسعه این صنعت مشارکت کنند. شرکت رلاینس هند از ابتدای قدرت گرفتن دولت مودی تولیدات دفاعی خود را آغاز کرده و با شرکت صنایع هوایی Dassauh فرانسه در ساخت تجهیزات دفاعی و امنیت کشور همکاری می کند. همکاری شرکت رلاینس با شرکت بوئینگ در زمینه افزایش توان تولیدی در ساخت قطعات هواپیماهای نظامی است.
یک سخنگوی کنفدراسیون صنایع هند "CII " می گوید: کشور ما بزرگترین خریدار اسلحه در جهان است که بیش از 15 درصد واردات اسلحه در جهان را به خود اختصاص داده است.
او می گوید : دولت می خواهد از میزان این واردات کاسته و بخش اعظم آن را در داخل تولید کند. هدف دیگر از این سیاستگذاری تقویت تدارکات داخل و صادرات سخت افزار نظامی است.
هند درنظر دارد با بیش از 130 میلیارد دلار هزینه تا هفت سال آینده ارتش را مجهز به سلاح های جدید کند.
یک مقام رسمی وزارت فولاد هند می گوید: امیدواریم که صنایع دفاعی داخلی بتواند سهم خوبی از خرید فولاد را به خود اختصاص دهد. بر خلاف بخش هایی مانند زیربنایی و م
ساختمانی، تدارکات دفاعی نسبت به رشد تولیدناخالص داخلی همچنان مصون باقی می ماند. بنابر این فولادسازان داخلی مطمئن خواهند بود که تقاضای فولاد از طرف تولیدکنندگان سخت افزارهای نظامی همچنان به قوت خود باقی خواهد ماند.
تضمین بهبود وضعیت زیرساخت ها و تخصیص 20 درصد یارانه معادل قیمت کشتی به شرکت های کشتی سازی داخلی باید به ظرفیت آنها بیافزاید. این افزایش ظرفیت به مفهوم سفارش بیشتر ورق از طرف شرکت های Bhilai ، تاتااستیل و JSPL است.
هند بازار بزرگی برای جت های مسافری و جنگی است. عرضه کنندگانی مانند بوئینگ ، ایرباس و Rafale ( هواپیماهای نظامی جنگی مافوق صوت) با خرید بیشتر هواپیما، قطعات و تجهیزات از طرف دهلی نو بیشتر مورد حمایت قرار خواهند گرفت.
پیش بینی می شود در هند تقاضای خوبی برای آلومینیوم از طرف صنایع هوایی وجود داشته باشد. هند آماده ساخت هواپیماهای جنگی پیشرفته متوسط است که به عنوان یک مرکز عمده تدارکات قطعات برای تولیدکنندگان جت های نظامی و تجاری در جهان ظهور خواهد کرد.
طبق گفته وزیر صنایع هوایی غیرنظامی ، هند دارای توان بالقوه لازم است تا بتواند به سومین بازار صنایع هوایی بزرگ در جهان تبدیل شود که فرصت های زیادی را به بخش خصوصی می دهد تا در تولید صنایع هواپیمایی مشارکت کنند. رشد تقاضای سفرهای هوایی داخلی در این کشور در جهان یکی بالاترین هاست.
افزایش ظرفیت تولید ورق
ظرفیت تولید فولاد هند اندکی بالاتر از 100 میلیون تن در سال است که به طور مساوی بین محصولات تخت و طویل توزیع شده است. اما اگر تمام پروژه های جدید و طرح توسعه که در دست اجرا هستند به موقع راه اندازی شوند پس از آن سهم محصولات تخت به 60 درصد و محصولات طویل به 40 درصد خواهد رسید. علاوه بر این طرح ها رشد اندک تقاضای فولاد هند در دو سال گذشته باعث شده که برخی متصور شوند عرضه مازاد ورق در هند اثر منفی روی قیمت ها خواهد گذاشت.
این تصور غلط است چون هر دو صنایع خودروسازی و لوازم خانگی ( دو مصرف کننده عمده ورق های فولادی) باید یک رشد دو رقمی را به ثبت برسانند.
بررسی های اقتصادی وزارت دارایی هند نشان می دهد که هند می تواند در سال مالی 2015 – 2016 به رشد تولید ناخالص داخلی 8.5 درصدی نائل آید چون پیش بینی می شود فصل باران آرام تر بوده و میزان صادرات با بهبود شرایط اقتصاد جهانی افزایش پیدا کند. بدین ترتیب این رشد دوران رونق بازار داخلی لوازم خانگی را طلسم خواهد کرد.
تولیدکنندگان لوازم خانگی هند می گویند : نفوذ همه نوع لوازم خانگی در منازل هندی ها در حد قابل ملاحظه ای زیر میانگین جهانی آن است و آرزوی رو به رشد بیش از 400 میلیون طبقه متوسط در هند طی چندین سال آینده همچنان توام با افزایش تقاضا برای لوازم خانگی خواهد بود. در حال حاضر نفوذ یخچال در این کشور 31 درصد، ماشین لباسشویی 10 درصد، ایر کاندیشن 6.8 درصد و میکرویو 5.3 درصد است.
در مقایسه با چین میزان نفوذ ایر کاندیشن در این کشور 55 درصد است. بازار روستایی هند برای محصولات الکترونیکی و لوازم خانگی سالانه 25 درصد رشد خواهد داشت به شرط آن که برق همه خانوارها تامین گردد. اگر نرخ بهره اقساط ماهانه برابر و مالیات ها کاهش پیدا کند. به طور کل رشد تقاضا سریع تر خواهد بود. صنایع لوازم خانگی مصرف کننده عمده ورق های فولادی ، آلومینیومی و مس هستند. مثلا یک ایر کاندیشن 60 کیلوگرمی دارای 24 کیلوگرم مس و 4.7 کیلوگرم آلومینیوم است. سال گذشته حدود 4.2 میلیون دستگاه ایر کاندیشن از انواع مدل های آن در هند به فروش رفته است.
در تلاش برای ممانعت از خراب شدن میوه جات و سبزی ها که بالغ بر 40 درصد تولید است، دولت درصدد احداث سردخانه های زنجیره ای در کل کشور است که می توان به کامیون ها و واگن های ریلی سردخانه ای اشاره کرد که تقاضای جدیدی برای فلزات ایجاد خواهد کرد.
رقابت در واردات
تولیدکنندگان فلزات هندی به طور کامل از این افزایش تقاضای داخلی فلزات بهره مند نیستند چون بعضی از انواع لوازم خانگی مانند اجاق های میکرویو، پنکه های سقفی و پایه دار وارداتی هستند که به طور عمده از چین و بعضی از کشورهای آسیایی وارد می شوند که ارزان تر از تولیدات داخلی هستند.
یک مقام رسمی از انجمن تولیدکنندگان کالاهای الکترونیکی مصرفی و لوازم خانگی می گوید: در چارچوب مقررات تجارت آزاد واردات از کشورهای آسیایی بتدریج تا سال 2017 از میزان تعرفه های وارداتی این محصولات کاسته خواهد شد که به نفع تولیدکنندگان این گونه محصولات در داخل هند نخواهد بود که در نتیجه به ظرفیت های خود نخواهند افزود.
تحلیلگران می گویند تقاضا برای تجهیزات الکترونیکی و لوازم خانگی تا سال 2020 به 400 میلیارد دلار خواهد رسید حال آنکه ظرفیت تولیدات داخلی فقط به 100 میلیارد دلار افزایش پیدا خواهد کرد.
مسئله قابل توجه این است که بعضی از تولیدکنندگان لوازم خانگی کل تقاضای آلومینیوم و مس خود را وارد می کنند حال آنکه هند با عرضه مازاد هر دو این فلزات مواجه است.
کاهش تقاضای بخش مسکن و ساختمان همچنان دلیل اصلی رکود و کاهش رشد فروش فولاد در سال گذشته بوده است. بساز بفروش ها می گویند: تورم و در نتیجه نرخ بهره بالا به علاوه آینده نامشخص اقتصاد تا همین اواخر موجب شده که خریداران خرید خود را به تعلیق اندازند. آغاز پروژه های جدید مسکن و فروش آن در سال گذشته 30 درصد کاهش داشته است.
بنا به گفته بسازبفروش ها با بهبود اعتماد و اطمینان در بازار، درخواست های خرید افزایش یافته است اما هنوز به فروش تبدیل نشده است. انبوه مسکن فروخته شده بسازبفروش ها و میزان اندک سفارشات مانع آغاز پروژه های جدید شده است. در نتیجه بازار میلگرد ساختمانی در واقع با رکود مواجه شده و در سطح 18 میلیون تن باقی مانده است.
شرکت SAIL می گوید: برای احیای بازار مسکن به زمان نیاز است. وزیر دارایی هند قول داده است که دولت در ساخت 60 میلیون مسکن از جمله 40 میلیون در نواحی روستایی و 20 میلیون مسکن در مراکز شهری تحت عنوان برنامه مسکن برای همه تا سال 2020 مساعدت خواهد کرد. با کنترل تورم و با توجه به فصل معتدل باران های موسمی ، نرخ بهره احتمالا کاهش پیدا کند و در نتیجه خرید مسکن تسهیل پیدا کند.
تحلیلگران می گویند: این قابل دفاع نیست که کشوری پس از 67 سال استقلال، مناطق شهری آن با 18.78 میلیون واحد و مناطق روستایی آن با 43.67 میلیون واحد کسری مسکن مواجه باشد.
تقاضا برای میلگرد ساختمانی و ورق گالوانیزه مواج ) Corrugated) در گذشته به دلیل تعلیق در شروع ساخت مسکن جدید با کمبود مواجه بوده است. اما این کمبود نمی تواند مانع توسعه ظرفیت های محصولات طویل هند در آینده برای پاسخگویی به نیازهای بخش مسکن شود.
بر عکس ساختمانی های مسکونی، توسعه و ساخت و ساز ساختمان های تجاری چندان تحت تاثیر رکود اقتصادی اخیر قرار نگرفته است. نمای بیرونی اکثر ساختمان های جدید با ورق های آلومینیومی پوشانده شده است. آلومینیوم فلزی است سبک بنابر این به آسانی بر روی دیواره یا نمای ساختمان چسبانده می شود. این فلز ضد زنگ است و در برابر آب نمک مقاوم و موریانه آن را نمی خورد. فلزی است که ظاهری زیبا دارد و هزینه نگهداری آن پایین است. در تمامی ساختمان های تجاری و اکثر ساختمان های مسکونی جدید از پنجره های آلومینیومی استفاده می شود. مسکن یکی از بخش های عمده مصرف کننده آلومینیوم است.
امکانات زیربنایی مایوس کننده
بخشی که امید می رود در آینده توسعه یابد، بخش زیربنایی است که نیازمند فلزات است اما در فصل بهار این بخش وضعیتی نومید کننده دارد. وزیر دارایی هند گفته است که ما در دهه اخیر لغزش بزرگی داشته ایم و آن بی توجهی به امکانات زیربنایی کشور بوده است.
برنامه رشد ما همسو با امکانات زیربنایی نیست. برای اصلاح این شرایط باید در بودجه توجه زیادی به توسعه خطوط ریل، جاده ، بنادر و سایر زمینه های زیربنایی بشود.
وزیر دارایی هند معتقد است که با ایجاد صندوق ملی سرمایه گذاری و زیربنایی باید سالانه 3.225 میلیارد دلار در این بخش سرمایه گذاری کرد و مقررات جدید تدوین کرده و مشکلات و موانع بر سر اجرای پروژه های زیربنایی را برداشت.
به عنوان مثال باید پنج پروژه بزرگ جدید نیروگاهی 4000 مگاواتی اجرا شود که تقاضا برای فولاد ، آلومینیوم و مس را بالا خواهد برد که سازندگان توربین ها و سایر تجهیزات برای این نیروگاه ها و شبکه های توزیع برق بدان نیاز خواهند داشت.
در بخش بسته بندی و صنایع فرایند غذایی نیاز قابل توجهی به ورق قلع اندود و دیگر ورق های فولادی اندودکاری شده است که برای تولید انواع قوطی ها و کانتینرها کاربرد دارند در حال حاضر شرکت هایی مانند Sail، GPT Steel و فولاد Vallabh با مجموع ظرفیت 800 هزار تن در سال دارای ظرفیت بلااستفاده بالایی است چون بخش اعظم تولیدکنندگان قوطی ها حجم زیادی ورق قلع اندود را از خارج وارد می کنند که کیفیت مطلوبی ندارند.
تولیدکنندگان ورق قلع اندود هندی خواهان توقف واردات این محصول از خارج بوده و نیز از دولت می خواهند که تعرفه های وارداتی همسو و معادل با کشورهای آسیای جنوب شرقی باشد . تولیدکنندگان داخلی امیدوارند که مصرف فویل های فلزی برای بسته بندی مواد غذایی مانند قوطی های آلومینیومی هر چه سریع تر در این کشور توسعه پیدا کند.
خط مشی جدید تجارت خارجی هند برای سال 2015 – 2020 بر اساس نقشه راه توسعه صادرات همسو با قوانین تجارت جهانی تدوین شده و در آن هر گونه یارانه صادراتی حذف شده تا محصولات مهندسی و خدماتی هند در سطح جهانی رقابتی شود. در همین راستا هدف بهبود کیفیت محصولات است.
دولتمردان هندی می گویند که برند هندوستان باید متضمن اطمینان و کیفیت باشد. فولاد هندوستان باید به سطح استانداردهای جهانی برسد.